 |
دانشگاه تهران |
| انقلاب فرهنگی | |
|---|---|
 | |
انقلاب فرهنگی تصمیمی بود که خمینی در سالهای ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۲ خورشیدی با هدف پاک‌سازی استادان و دانشجویانی که از دید حکومت جمهوری اسلامی ایران، «غرب‌زده» به‌شمار می‌رفتند، صورت پذیرفت. انقلاب فرهنگی هدفش را اسلامی‌سازی دانشگاه‌های مدرن و از بین بردن فاصله بین دو نظام آموزش عالی مجزای حوزوی و دانشگاهی قرار داد. البته با گذشت زمان و کنار رفتن پرده های ابهام بیشتر آشکار شد که هدف اصلی آن حذف مخالفان و روشنفکران و هواداران جریان‌های سیاسی مخالف بود. دانشگاه در آن زمان محلی بود که روشنفکران، فعالان سیاسی و هواداران جریان‌های سیاسی مختلف می توانستند در آن برای اهداف خود فعالیت کنند.[۱].
دانشگاه که در انقلاب ضد سلطنتی نقشی فعال داشت پس از انقلاب محلی بود دانشجویان درآن با استفاده از آزادی موجود به تبادل نظر و بحث نشسته و فعالیت می‌کردند.
جمعی رنگارنگ از هواداران جریانات سیاسی، دانشجویان«پیشگام» (هوادار سازمان چریک‌های فدایی خلق)، «انجمن دانشجویان مسلمان»، (هوادار سازمان مجاهدین خلق)، و دانشجویان هوادار راه‌کارگر، پیکار هرکدام برای خود دفتری در دانشگاه‌ها داشتند. می‌توان گفت ضعیف‌ترین گروه، مجموعه‌ای از دانشجویان طرفدار حکومت با نام «انجمن اسلامی دانشجویان» بود. این مجموعه اگر چه بسیار کوچک بوده و پایگاه فکری مستحکم و قابلیت فعالیت گسترده نداشت اما متعلق به حکومت و در جهت پیشبرد خطوط خمینی عمل می کرد[۲].
نظرات
ارسال یک نظر