غلامرضا خسروی مجاهدی که مرگ را به سخره گرفت و دژخیم را به زانو در آورد

غلامرضا خسروی و فرزندش 

غلامرضا خسروی سوادجانی فرزند قلی در یک خانواده کارگری متولد شد. در دانشگاه پیام نور رشته شیمی تحصیل کرد. وی متاهل و در هنگام اجرای حکم اعدام دارای یک پسر ۱۶ ساله بود. او متخصص عملیات جوشکاری و نصب تجهیزات صنعتی بود و در این زمینه ۱۷ سال سابقه و تجربه در صنایع مختلف (فولاد، شیمیایی، نفت و گاز، چوب و کاغذ، فراساحلی، پتروشیمی و مس …) داشت.

فعالیتهای سیاسی

در سال ۵۷ و اوج انقلاب ضد سلطنتی با سازمان مجاهدین خلق ایران آشنا و وارد فعالیتهای سیاسی شد. بعد از پیروزی انقلاب ارتباط خود را با سازمان مجاهدین به ارتباطی مداوم و پیوسته ارتقا داد و در نهاد دانش آموزی سازمان مشغول به فعالیت شد.محل فعالیتهای وی در شهرهای آبادان، نورآباد ممسنی و کازرون بود. در مردادماه سال ۶۰ به دلیل همین ارتباط دستگیر شد. ^[۲]

غلامرضا خسروی سال ۸۶ به اتهام همکاری با شبکه‌ تلويزيونی سازمان مجاهدين خلق در کرمان بازداشت و به سه سال حبس قطعی و سه سال حبس تعليقی محکوم شد.

وی سپس از زندان رفسنجان به تهران منتقل شده و در سال ۱۳۸۸ باری دیگر در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به رياست قاضی پيرعباسی محاکمه شد. و دادگاه انقلاب وی را به اتهام «محاربه» به اعدام محکوم کرد.^[۳]

از بدو دستگیری در تاریخ ۵ اسفند ماه ۱۳۸۶ تا ۲۵ تیرماه ۱۳۹۰ چهل ماه را در سلول های انفرادی بازداشتگاهای مختلف بدون هیچ گونه امکانات رفاهی و انسانی با سالی 2 ملاقات و بدون حق تلفن سپری کرد. در نهایت به بند ۳۵۰ و به جمع سایر زندانیان سیاسی منتقل شد.

غلامرضا در حال تماس از داخل زندان 

ادامه مطلب👈👈👈