کارخانه ماشین سازي تبریز براساس موافقت نامه همکاریهاي فنی و اقتصادي دولتین ایران و چکسلواکی سابق با هدف تولید انواع ماشین افزار ، کمپرسورهاي صنعتی ، پمپ هاي آب ، الکتروموتور ، لیفت تراك ، انواع موتورهاي دیزلی ، ماشین آلات نساجی منعقد و به مرحله اجرا گذاشته شد و از سال ۱۳۵۱ بهره برداري از این طرح عظیم آغاز گردید .
در حین اجراي این طرح و از سال ۱۳۴۸ ، الزام تغییراتی در برنامه همکاریهاي دو کشور از طرف سازمان گسترش و نوسازي صنایع ایران مطرح و تمایل به جذب تکنولوژیهاي اروپاي غربی و آمریکا مدنظر قرار گرفته و به دنبال آن طرح تولید موتورهاي دیزلی از برنامه هاي ماشین سازی حذف و مقرر گردید که با استفاده از تکنولوژي کشورهای غربی وبا احداث کارخانه جدید در جوار کارخانه ماشین سازي تبریز به مرحله اجرادر آید . از سال ۱۳۴۹ و قبل از بهره برداري عملی ، سازمان گسترش تأکید بر تولید ماشین افزار با لیسانس ساخت کشور چکسلواکی براي شرکت ماشین سازي تبریز را نمود و پیش بینی کرد بقیه محصولات در طرح اولیه با همکاري و مشارکت کشورهاي غربی و آمریکایی و تحت عنوان طرحهای توسعه ماشین سازي تبریز و با تکنولوژي کشورهای فوق به اجرا در آید .
در پی این برنامه ریزی برای تولید پمپهای آب ، با شرکت B.S.K کشور آلمان و متعاقباً جهت تولید کمپرسورهای صنعتی ، با یک شرکت انگلیسی و براي تولید الکترو موتور با شرکت GOLD امریکا و همچنین لیفت تراك و موتورهای دیزلی با یک شرکت دیگر انگلیسی ، قرارداد انعقاد تکنولوژی منعقد گردید.[۳]
در سالهای بعد بخش‌هایی از شرکت ماشین سازی تبریز از مجوعه ماشین سازی منفک و به صورت مستقل به فعالیت خود ادامه دادند. این بخش‌ها شامل شرکت ریخته‌گری ماشین‌سازی تبریز و شرکت گسترش صنایع ریلی ایران می‌باشند.
کارخانه ماشین‌سازی تبریز با نزدیک به ۱۰۰۰کارگر در نوع خود در خاورمیانه بی‌همتا بود، تولیداتش را که شامل انواع ماشینهای صنعتی همانند ماشین ابزار، کمپرسورهای صنعتی، پمپهای آب، الکتروموتور، لیفتراک، انواع موتورهای دیزلی، ماشین‌آلات نساجی، ماشینهای تراش، ماشینهای فرز و... بود به اکثر کشورهای منطقه مانند عراق، ترکیه، سودان، سوریه و حتی برخی کشورهای اروپایی مانند آلمان و اتریش صادر می‌نمود[۴
نظرات
ارسال یک نظر