مروری بر رسانه‌های حکومتی –یکشنبه ۲۰آبان ۹۷

گزیده روزنامه های حکومتی 

در روزنامه‌های حکومتی امروز دعواهای معمول باندها بر سر بستهٔ اروپا، FATF، CFT و مذاکره با آمریکا بیشترین مقالات و مطالب را به خودش اختصاص داده. در کنار اینها بحرانهای اجتماعی ـ اقتصادی دیده می‌شود.

در مورد تصویب یا رد لوایح چهارگانه صف‌بندی باندهای وابسته به خامنه‌ای در صفحات اول روزنامه‌ها دیده می‌شود:

آرمان: هاشمی طبا: رد FATF خود زنی است
کیهان: ادامهٔ حضور در برجام یعنی باج به آمریکا و کاهش قیمت نفت

ایران: توکلی و باهنر از احتمال تأیید لایحه خبر دادند

شرق: کدخدایی: CFT خلاف منافع ملی است – ظریف: نباید از ترس مرگ خود کشی کرد

هیاهوی جدید روزنامه‌های دلواپس توصیه به لغو برخی از تعهدات برجامی رژیم است اما در توضیحات معلوم می‌شود با حفظ «چارچوبهای برجام» توصیه به خروج از برخی تعهدات که موجب لغو برجام نشود توصیه می‌کنند.

مهدی محمدی به رسالت گفته است«ما تعهدات متعددی در برجام داریم و ماده ۱۶این توافق به ما اجازه می‌دهد در شرایطی که طرف مقابل به‌صورت کلی یا جزیی به تعهداتش پایبند نباشد، بخشی از تعهدات خود را متوقف کنیم. این به‌معنای خروج از برجام نیست».

شرایط وخیم اقتصادی و نارضایتی مردم، همراه با اذعان به غارتگری طیفهای حکومتی، مضمون مشترک روزنامه‌های همسو با روحانی است که با یادآوری بحرانهای خارجی و داخلی رژیم نسبت به آن هشدار داده‌اند:

جمهوری اسلامی نوشته است«سیاست اقتصادی کشور – نه فقط در این دولت یا دولت قبل - بلکه به‌طور کلی بر دفاع از محرومین مبتنی نیست. کشوری که سیاست اقتصادی مبتنی بر دفاع از محرومین دارد، میلیون‌ها خانواده زیر خط فقر ندارد. کشوری که آنهمه ذخایر نفتی و معدنی و امکانات دیگر دارد، نباید میلیون‌ها بیکار داشته باشد». این روزنامه در ادامه افزوده است «این فاصله طبقاتی شرم‌آور در شرایطی هر روز بیشتر می‌شود که جناح‌های اصلی و مطرح سیاسی کشور در اوج برخوردار بودن از بهترین امکانات زندگی هر روز بر طبل اختلاف می‌کوبند و برای تصاحب قدرت به جدال مشغولند. به زندگی جناح‌های سیاسی مطرح کشور نگاهی بیاندازید و ببینید که اکثر آنها بالای شهرنشین هستند». این روزنامه در انتهای سرمقاله‌اش نتیجه گرفته است: «تا زمانی که این مسیر ادامه می‌یابد، نمی‌توانیم به پیروزی در مبارزه علیه دشمنان خارجی امیدوار باشیم. در چنین شرایطی اصولاًًًً مبارزه‌یی وجود نخواهد داشت تا سخن از پیروزی به میان آید».

مردم‌سالاری هم در سرمقاله‌اش با یادآوری شرایط وخیم منطقه‌یی و جهانی رژیم نوشته:« در وضع فعلی ایستادن هم با اما و اگر همراه است. چون با طبقاتی شدن جامعه در عمل و وجود فقر و غنا و عزت و ذلت محال است آن مردمی که روزبه‌روز بر شمارشان در زیر خط فقر اضافه می‌شود، توان ایستادگی و تحمل بیشتر داشته باشند و از آن سو، نوکیسه‌ها و نونوار شده‌های امروزی فقط می‌کوشند تا داشته‌های خویش را محافظت کنند و ارجح برای آنها فرزندان متولد شده در آن سوی آب و حفظ فربه شکم و چسبیدن به مسند است و به عبارت دیگر به گندم و امارت ری دل بسته‌اند».

جهان صنعت هم نوشته است« در تحلیل آن سال‌ها گفتند که دولت‌ هاشمی رفسنجانی تأکیدش بر توسعه اقتصادی بوده است و دولت اصلاحات بر توسعه سیاسی‌» و سپس افزوده«۲۰سال پس از مشاجرات بعضاً خام آن جوانان، ما نه به توسعه اقتصادی دست یافتیم نه توسعه سیاسی‌. اقتصاد کماکان بدون فروش نفت ورشکسته است، تولیدی عملاً وجود ندارد، دیگر می‌دانیم که رانت‌های غیرمولد چه بلایی دارند بر سر کشور می‌آورند‌. توسعه اقتصادی که نه، اقتصاد ما در حال حاضر تنها معطوف است به بقا، معیشتی، با فاصله طبقاتی فزاینده»‌.