 |
| تبعات روانی تحریم ها |
روزنامه حکومتی آرمان مورخ اول آبانماه ۹۷در مطلبی پیرامون آثار تحریمها از جمله نوشت، قبل از این‌که تکلیف برنامه هستهای ایران تعیین شود، آمریکا تحریمهای متعددی علیه (رژیم) ایران اعمال کرده بود. پس از توافق برجام، در دوره اوباما، تحریمهای سازمان ملل و آمریکا متوقف شد. اما وقتی ترامپ به‌عنوان رئیسجمهور آمریکا روی کار آمد، تهدید کرد که آمریکا از برجام خارج می‌شود. و در نهایت نیز تحریمها مجدداً بازمیگردد. آمریکا علاوه بر آن، تحریمهای جدیدی را نیز علیه (رژیم) ایران اعمال خواهد کرد.
باید اذعان کرد که تحریمهای قبلی بسیار شدید نبود. لذا آمریکا قصد دارد این تحریمها را گستردهتر کند. یعنی همان تحریمهای قدیمی و علاوه بر آن تحریمهای جدیدی که وضع خواهد شد را نیز علیه ما اعمال خواهد کرد. همچنین باید اذعان کرد که در سیاست، جنبههای تبلیغاتی و روانشناختی بسیار مهم است و در حالیکه هنوز تحریمهای نفت و گاز اعمال نشده ولی همه مردم از تحریم آبان ماه آگاه هستند اثر روانی خود را به جای خواهد گذاشت. جنبه تبلیغاتی بسیار مهم است.
آمریکاییها تا جایی که بتوانند تحریمها را اعمال خواهند کرد و اگر ایران نتواند نفت صادر کند درآمدی نخواهد داشت و در نتیجه ارزی نیز وجود ندارد که بتوان مواد لازم را از سایر کشورها خریداری کرد. بنابراین قیمت هر چیز افزایش خواهد یافت و آثار روانی تحریمها اینگونه در جامعه بر جای خواهد ماند.
در مورد بسته پیشنهادی اروپا نمی‌توان دقیق نظر داد. این‌که تحریمها تا چه مدت طول خواهد کشید مشخص نیست. تحریمها روی صادرات نفت و همچنین میزان ارز تاثیرگذار خواهد بود. ممکن است مشکلات بانکی پیش آید. این‌که تحریم به چه شدت و تا چه اندازهای خواهد بود، نمی‌توان پیشاپیش نظر داد. تحریمها به سیاستهای دو طرف یعنی ایران و آمریکا بستگی دارد.
نمی‌توان نسبت به آینده خوشبین بود – مشکلات کشور بیشتر ناشی از مشکلات داخلی است
ممکن است اگر دو طرف به توافق و یا مذاکره برسند آثار تحریمها کاهش یابد، اما اگر مواضع خصمانه دو طرف فعلی حفظ شود طبیعتاًًً وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نامطلوب خواهد بود. در نتیجه اگر این وضعیت ادامه پیدا کند در حال حاضر حداقل در کوتاهمدت نمی‌توان نسبت به آینده خوشبین بود ولی این‌که وضعیت در بلندمدت چگونه خواهد بود نیاز به گذشت زمان دارد.
اما آنچه که مهم است این است که کشور در حالحاضر نمیتواند راههای ساده را در پیش گیرد. بیشتر مشکلات کشور بیش از آن که در خارج از کشور باشد در داخل کشور است. برای مثال در دوره اوباما، مشکلات بیرونی تا حدودی حل شد آنچه که این توافق را کاملا بیاثر ساخت، مسأله داخلی است. مشکل بینالمللی نتیجه ساختار داخلی است که مشکلات بسیاری دارد و خود را در سیاست خارجی نشان میدهد.
کاهش ۴۲درصدی گردشگران اروپایی به ایران به‌دلیل تبعاًًت تحریم و چالشهای دیپلماتیک
در رابطه با تبعاًًت تحریمهای رژیم ایران، خبرگزاری حکومتی ایسنا به‌نقل از ابراهیم پورفرج به‌اصطلاح رئیس «جامعه تورگردانان» نوشت: «در نیمه دوم سال، با وجود آن‌که بهای سفر به ایران به نصف کاهش پیدا کرده، اما شمار گردشگران اروپایی و آمریکایی «به‌دلیل تهدید و تحریم» ۴۲درصد کمتر شده است.
آژانس‌های داخلی به‌دلیل نوسانات ارز، نرخ سفر به ایران را در حدود ۵۶درصد کاهش داده‌اند
این وضعیت در حالی است که ایران با ۲۲مرکز فرهنگی/تاریخی ثبت‌شده در فهرست «میراث جهانی یونسکو»، و کویر لوت در فهرست سایتها و مراکز طبیعی، در کنار آمریکا در رتبه دهم در میان کشورهای جهان قرار دارد؛ بالاتر از ژاپن، برزیل، استرالیا، یونان و ترکیه. ایتالیا، چین و اسپانیا در صدر این فهرست هستند».
این خبرگزاری حکومتی، تصور موجود در میان شهروندان دیگر کشورها در مورد ایران، «چالشهای دیپلماتیک» یا مسائلی مانند پوشش‌های اجباری و یا نبود مراکز تفریحی و سرگرمی معمول در بسیاری از کشورهای جهان را به‌عنوان عوامل ناتوانی این رژیم در جذب گردشگران خارجی نام برده است.
نظرات
ارسال یک نظر